KaMiKaZe

Pędzlem i komputerem

„KaMiKaZe” to manga będąca mieszanką fantastyki, akcji, fantasy i ducha japońskich gier rpg. I choć na pozór wygląda na kolejną stereotypową pozycję, to dość szybko okazuje się, że jest komiksem co najmniej ponadprzeciętnym.

Autorem mangi „KaMiKaZe” jest Satoshi Shiki, obecnie 34 letni artysta. Swoją przygodę z komiksem zaczął już w dzieciństwie. Nie zdecydował się jednak na żadne kursy, ale tworzył sam dla siebie do przysłowiowej szuflady. To typ artysty samouka. Uczył się na podstawie mang, które trafiały do jego rąk. A były to naprawdę najróżniejsze pozycje. Satoshi nie zamykał się nigdy w jednej konwencji i to widać w jego wszystkich pracach. Z każdego gatunku czerpie to co według niego najlepsze. Na studiach trafił do mangowego klubu, co umożliwiło mu wydanie kilku dojinshi i zwróciło na niego uwagę wydawnictwa Kadowaka Shoten. Zaczął od krótkich historii, które ukazywały się w magazynie „Newtype” by wreszcie zadebiutować własną serią „Riot”. Przyniosła mu ona sporą popularność i na długi czas stała się wizytówką tego artysty. Po tej pozycji Satoshi Shiki rozpoczął pracę nad „69 Stormtroopers Of Death”. Seria ta okazała się jednak zbyt ambitna i nie zdobyła wystarczającej popularności. Wydawcy zaczęli narzucać zmiany z którymi autor nie chciał się zgodzić, co doprowadziło do konfliktu w wyniku którego artysta opuścił Kadowaka. Zniechęcony do pracy dla dużych komiksowych koncernów kontynuował tworzenie „69 Stormtroopers...” jako dojinshi. W trakcie zamierzonej banicji doskonalił także swoje techniki i warsztat. Po dwóch latach, w 1997 roku, uznał, że jest gotowy i postanowił wyjść z podziemia serią „KaMiKaZe”. Przedstawił wstępny konspekt wydawnictwu Kodansha, a ci dali mu zielone światło, ale przede wszystkim wolną rękę.

To co przekonało szefów Kodanshy do „KaMiKaZe” był szkice, rysunki, pierwsze plansze, a więc uogólniając grafika wykonana przez Satoshi Shiki. Nawiązywała ona swoją estetyką do bardzo popularnych trendów w japońskich komiksach dla młodzieży. Nie brakowało więc ładnych mangowych laleczek, bishonenów, atrakcyjnych wizualnie potworów oraz widowiskowych scen pojedynków. Jednak Satoshi już w pierwszym rozdziale swojego nowej serii dał wyraźnie do zrozumienia, że nie ma zamiaru tworzyć dla nastolatków. Pokazana bez ogródek miłość oralna oraz latające na prawo i lewo ludzkie flaki nie pozostawiały wątpliwości, że „KaMiKaZe” to manga dla dorosłych. Kodansha zapewne szybko wycofałaby się z tej serii, gdyby nie kontrakt, ale i... naprawdę spory sukces tej pozycji. Satoshi Shiki wrócił na szczyt. Zawdzięczał to niewątpliwe spektakularnej graficznej oprawie swojego nowego dzieła, które łączyło tradycyjne podejście do komiksów z najnowszymi technikami komputerowymi wykorzystywanymi przy ich tworzeniu.
- Adobe Photoshop, komputerowe tablety i skanery to obecnie cześć podstawowego ekwipunku artysty nowego stulecia, lecz ja trzymam się z dala od komputerowej pomocy, zostawiam to moim asystentom – mówi Satoshi Shiki - Ja po prostu czuje, ze moja sztuka najlepiej się prezentuje, gdy jest tworzona przy pomocy papieru i tuszu. Nie ufam komputerom jeśli chodzi o oddawanie moich rysunków w najlepszej jakości.

Shiki pracował nad mangą „KaMiKaZe” zgodnie z obowiązującym trendem w dużych wydawnictwach japońskich czyli tzw. „linia produkcyjna". On zajmował się rysowaniem ołówkiem postaci i plansz oraz ich tuszowaniem, podczas gdy asystenci dodawali tła i tonowanie. I właśnie tła, a właściwie zastosowane przy ich tworzeniu techniki, zasługują także na uwagę. O ile sam autor stronił i stroni od komputerów, to jego asystenci potrafili przy ich pomocy czynić prawdziwe cuda. Jest tu dosłownie wszystko – fotomontaże rysunków i zdjęć, przerobione fotografie, rysunki wykonane komputerowo, itd., itp. Czasem naprawdę trudno odróżnić co zostało narysowane, a co zmontowane w graficznych programach. Choć pewnie wprawne oko wychwyci to dość szybko doceniając kunszt pomocników autora „KaMiKaZe”. Nie oznacza to jednak, że Satoshi Shiki zdawał się tylko na asystentów jeśli chodzi o graficzne fajerwerki. Zdarzało się bowiem, że sam w sposób tradycyjny wykonywał przepiękne, dynamiczne, dwustronicowe ujęcia. Nad jednym z takich kadrów spędzał nawet do półtora dnia pracy. I ten ogrom wysiłku oraz pasji naprawdę widać. Fani tego mangaki uwielbiają jednak najbardziej sposób rysowania przez niego kobiet, choć również z mężczyznami radzi sobie nieźle o czym świadczy popularność „KaMiKaZe” wśród płci pięknej.
- Wydaje mi się, że autor musi kochać kobiety, by je pięknie rysować... Musi nadać postaci atrakcyjność, jaką sam widzi – tłumaczy Shiki. - Jego koncepcja piękna odgrywa dużą rolę. Kochać kobiety dla mnie, to widzieć je w rożnych strojach, w których ich atrakcyjność wzrasta. Gdy się zakochujesz, kupujesz swej miłości ubrania, w których wydaje ci się atrakcyjniejsza, tak samo trzeba myśleć o postaci na papierze. Co do mężczyzn to...rysuje ich takimi jakim sam chciałbym być.

Nie tylko jednak postacie ludzkie i graficzne fajerwerki są atutem mangi „KaMiKaZe”. Do zalet tego komiksu należą także monstra, demony, potwory wymyślone i narysowane przez Satoshi Shiki. Są naprawdę rewelacyjne zarówno pod względem wykonania jak i designu. Mają w sobie coś z ducha japońskich gier rpg, które wielbione są przez fanów elektronicznej rozrywki na całym świecie. Jeśli chodzi o grafikę to jeszcze dwie rzeczy zdecydowanie wyróżniają tą pozycję. Świetna dynamika i oddanie pojedynków, ogólnie akcja oraz kompozycja komiksowych plansz. Dla Shiki nie tylko liczy się to co narysuje w kadrze, ale również to by organizacja kadrów na stronach komiksu była atrakcyjna wizualnie. Ta manga wręcz kipi komiksowymi kadrami, od najmniejszych do największych. Efekt był na tyle porażający estetycznie, że Kodansha zdecydowała się wydać „KaMiKaZe” w większym niż tradycyjnie formacie. Nie ma się co dziwić, bo w tomiku zwykłej wielkości wiele małych kadrów byłoby po prostu nie do odczytania. Grafika zresztą bardzo dobrze wpasowuje się w opowiadaną historię z gatunku fanatsy, choć w japońskim rozumieniu tego słowa. W współczesnej Japonii z mitycznego więzienia, po tysiącach lat, uwalniają się olbrzymie dzikie bestie. Potomkowie starego i potężnego klanu, dysponująca pradawnymi mocami grupa młodych wojowników, podejmuje z nimi walkę. Niestety dla ludzkości wśród nich dochodzi do rozłamu...

„KaMiKaZe” to siedmiotomowa manga która mimo iż jest pozycją dla dorosłych czytelników, graficznie i fabularnie nawiązuje jednak często do klasycznych, młodzieżowych komiksów z gatunku fantasy. Dla jednych będzie to atut, dla innych wada. Jedno jest natomiast pewne, ta praca wyróżnia się pozytywnie na tle masówki produkowanej w Japonii. To kawałek dobrego, rozrywkowego komiksu, wykonanego bardzo ciekawymi technikami i niezłego graficznie. Warto zajrzeć do tej pozycji, choć od siebie dodam, że całość nabiera tępa dopiero w drugim tomie, a co ważne nie rozczarowuje końcówką. Widać w tej pozycji konsekwencje i konkretny zamysł autora i to na pewno trzeba docenić. Wiosną 2003 roku, mimo sporej popularności serii, Satoshi Shiki zakończył swoją przygodę z światem „KaMiKaZe”. Opowiedział po prostu cała wymyśloną przez siebie historie. Jego filozofia to - nic na siłę.
- Moje idee pochodzą z tła mego życia i moich doświadczeń – podsumowuje autor - Choć muszę zawsze czekać, aż bóg dawania pomysłów ześle na moją głowę z niebios dotyk Midasa i pozwoli stworzyć dobrą opowieść. Niestety ten bóg nie zachodzi do mnie zbyt często, gdy go potrzebuje.

za pomoc dziękuje Przemkowi Sypniewskiemu

KaMiKaZe

„KaMiKaZe” to manga będąca mieszanką fantastyki, akcji i ducha japońskich gier rpg. Autorem jest Satoshi Siki (34l). Swoją przygodę z komiksem zaczął w dzieciństwie. Tworzył do przysłowiowej szuflady. Na studiach trafił do mangowego klubu. Wydał tam kilku dojinshi. Zwróciły one uwagę wydawnictwa Kadowaka Shoten. Pierwsza seria „Riot” przyniosła Satoshi sporą popularność. Kolejna „69 Stormtroopers Of Death” okazała się zbyt ambitna. Wydawcy zaczęli narzucać zmiany, z którymi autor nie chciał się pogodzić. Opuścił Kadowaka. Zniechęcony do pracy dla dużych koncernów kontynuował tworzenie „69” jako dojinshi. W trakcie zamierzonej banicji doskonalił swoje techniki i warsztat. W 1997 r wrócił z podziemia właśnie serią „KaMiKaZe”. Przedstawił wstępny konspekt wydawnictwu Kodansha, a ci dali mu zielone światło i wolną rękę. To, co przekonało wydawców to oszałamiająca grafika. Nawiązywała swoją estetyką do bardzo popularnych trendów w japońskich komiksach dla młodzieży. Mangowe laleczki, bishoneni, dopracowane potwory, widowiskowe pojedynki. Satoshi nie chciał jednak robić komiksu shonen. Pokazane dosadnie seks i rzeź szybko narzuciły etykietę – tylko dla dorosłych. Kodansha szybko wycofałaby się z tej serii, gdyby nie kontrakt i... spory sukces. Czytelników urzekł styl artysty. Łączył piękne ręczne grafiki z najnowszą techniką.
- Adobe Photoshop, komputerowe tablety i skanery to obecnie cześć podstawowego ekwipunku artysty nowego stulecia, lecz ja trzymam się z dala od komputerowej pomocy, zostawiam to moim asystentom – mówi Satoshi Shiki - Ja po prostu czuję, że moja sztuka najlepiej się prezentuje, gdy jest tworzona przy pomocy papieru i tuszu.

Shiki pracował nad mangą „KaMiKaZe” zgodnie z zasadami w dużych wydawnictwach. On zajmował się rysowaniem ołówkiem postaci i plansz oraz ich tuszowaniem. Asystenci dodawali tła i tonowanie. Robili to przy pomocy komputerów czyniąc prawdziwe cuda – fotomontaże rysunków i zdjęć, przerobione fotografie, rysunki wykonane komputerowo, itd., itp. Shiki nie zdawał się bynajmniej tylko na asystentów w graficznych fajerwerkach. Sam w sposób tradycyjny wykonywał przepiękne, dynamiczne, dwustronicowe ujęcia. Jedno kosztowało go półtora dnia pracy. Fani najbardziej uwielbiają jednak sposób, w jaki rysuje kobiety.
- Autor musi kochać kobiety, by je pięknie rysować – tłumaczy Shiki. - Dla mnie, to widzieć je w różnych strojach, w których ich atrakcyjność wzrasta. Gdy się zakochujesz, kupujesz swej miłości ubrania, w których wydaje ci się atrakcyjniejsza. Co do mężczyzn to rysuje ich takimi jakim sam chciałbym być.

Atutem „KaMiKaZe” są także demony i potwory rewelacyjne pod względem wykonania i designu. Mają w sobie ducha japońskich gier rpg. Jeśli chodzi o grafikę to jeszcze dwie rzeczy wyróżniają tą pozycję. Świetnie oddana dynamika pojedynków oraz kompozycja plansz. Efekt był na tyle porażający, że Kodansha zdecydowała się wydać mangę w większym niż tradycyjny formacie.

Grafika idealnie współgra z opowiadaną historią. W współczesnej Japonii z mitycznego więzienia, po tysiącach lat, uwalniają się olbrzymie bestie. Potomkowie starego i potężnego klanu dysponując pradawnymi mocami podejmują z nimi walkę. Niestety wśród nich dochodzi do rozłamu...

„KaMiKaZe” to kawałek dobrego, rozrywkowego komiksu, wykonanego bardzo ciekawymi technikami i świetnego graficznie. Niestety autor zakończył już „KaMiKaZe”. Opowiedział po prostu cała wymyśloną przez siebie historie.
- Moje idee pochodzą z tła mego życia i moich doświadczeń – podsumowuje autor - To bogowie jednak zsyłają mi pomysły na dobrą opowieść, Niestety nie zachodzą do mnie zbyt często.