Konwenty: Magnificon IX

Można śmiało powiedzieć, że w zeszły weekend Kraków był japońską stolicą Polski. Takiego nagromadzenia wydarzeń związanych z kulturą japońską dawno w jednym mieście nie było. Oczywiście użytkowników anime.com.pl najbardziej interesuje relacja z Magnificonu, ale na końcu napiszę też kilka słów o innych imprezach, gdyż były one w pewien sposób powiązane z kolejną edycją tego krakowskiego konwentu.

Przejdźmy do samego Magnificonu. Co by nie mówić, jest to aktualnie najdłużej odbywająca się – cykliczna impreza mangowa w Polsce. Była to już jej dziewiąta edycja (przypomnę tylko, że rekordzistą jest katowicki Asucon z dwunastoma edycjami). Nie powinno więc dziwić duże zainteresowanie kolejną częścią tej krakowskiej imprezy. Od dłuższego czasu na popularnym portalu społecznościowym był to jeden z głównych tematów. Oczekiwania były duże, zapowiedzi bardzo szumne, a niestety w momencie, gdy człowiek nastawi się na zbyt dużo – może się zawieść. Ja na szczęście jechałem bez wygórowanych oczekiwań, tym bardziej, że Magnificony nigdy nie były dla mnie szczególnie dobrymi konwentami, więc nie miałem powodu sądzić, iż to się zmieni. Okazuje się jednak, że w kilku kwestiach zostałem miło zaskoczony.

Na konwent dotarłem po godzinie dziewiątej i na dzień dobry przywitał mnie kompletny chaos akredytacyjny. Impreza w tej skali obsługiwana na kartkach papieru to jakieś kompletne nieporozumienie. Nikt nic nie wiedział, gdyby nie grupa znajomych to prędko bym pewnie swojej wejściówki nie dostał. Niestety organizatorzy nie przewidzieli osobnych identyfikatorów dla prasy ani gości, więc dostałem plakietkę „twórca atrakcji”. Niby nic specjalnego, ale wydaje mi się to nieprofesjonalne przy imprezie tej skali. Również wykonanie, wspomnianych wcześniej, wejściówek pozostawiało wiele do życzenia – czasy w których laminowany identyfikator był luksusem dawno minęły! Prócz identyfikatora otrzymaliśmy oczywiście informator z dołączoną mapką konwentu. Wszystko bez szału, ale poprawne. Szkoda, że nie pomyślano o kserze programu, który można by schować do kieszeni, tak aby nie zniszczyć informatora. Można zatem powiedzieć, że pierwsze wrażenie, jakie odniosłem nie należało do pozytywnych, ale, na szczęście później było już lepiej.

W dziewiątej edycji Magnificonu organizatorzy przygotowali dwie szkoły – jedną, w której odbywały się główne punkty programu i z kilkoma sleepami oraz drugą przeznaczoną tylko na część sypialno-socjalną (z uwzględnieniem kilku małych atrakcji typu DDR czy Ultrastar). Moim zdaniem było to rewelacyjne posunięcie. Nareszcie w budynku głównym nie było takiego ścisku, wejściowy hol był wolny od wystawców i mógł służyć jako miejsce spotkań uczestników. Wiele osób obawiało się jak sprawdzi się to rozwiązanie. Ja co prawda w drugiej szkole nie spałem, ale wydaje mi się, że odległość pomiędzy obiektami nie była tak duża jak to niektórzy malowali. Obydwa budynki otwarte były całą dobę, także nie było problemów z wychodzeniem nawet w środku nocy (ta opcja z pewnością spodobała się palaczom), a ponieważ pogoda dopisała to i cosplayerzy (jeśli znajdowali się w budynku B mogli spokojnie przemieścić się ze strojem między budynkami.

Trzeba przyznać, że MiOhi przygotowało bardzo bogaty plan i program mógł robić wrażenie. Do użytku uczestników oddanych zostało 19 sal pełnych atrakcji. Niestety, jak to bywa na imprezach tej wielkości, pewne punkty programu nie odbyły się. Nie był to natomiast jakiś duży procent, także pod tym względem nie można chyba wiele zarzucić organizatorom. Trochę gorzej prezentował się poziom merytoryczny atrakcji. Rozmawiałem z uczestnikami pytając ich o wrażenia z atrakcji i niestety dość często pojawiał się ten sam zarzut – słabo przygotowani prowadzący oraz wspomniany wcześniej niski poziom merytoryczny. Nie jest zaskakującym, iż przy dużej ilości planowanych atrakcji znalezienie wystarczającej liczby przygotowanych prelegentów może stanowić problem. Należy postawić pytanie – czy lepiej więcej i słabo, czy mniej i dobrze? Odpowiedź na nie uczestnicy muszą udzielić sobie sami.

Moją szczególną uwagę przykuła sala konsolowa, która, chyba nie przesadzę, była największą i najlepszą konsolówką jaką do tej pory widziałem na polskich konwentach. Nie chodzi mi tutaj o turnieje, na te nie zwracałem szczególnej uwagi, chodzi o ilość i jakość. Około 25 stanowisk wyposażonych w duże telewizory LCD naprawdę robiło wrażenie. Kinecty, PlayStation Move i pewna „przedpremierowa” gra, robiły prawdziwą furorę. Miło było w końcu przyjść do konsolówki, przejść swobodnie i nie walczyć o pada. Jak widać da się zorganizować rozrywkę elektroniczną z przytupem!

Prócz konsolówki, można było spróbować swoich sił w grach muzycznych – DDR, Ultrastar, Rock Band czy Pop’n’Music. Nie jest to co prawda żadna rewolucja, ale postawienie DDRa i Ultrastara zarówno w budynku A, jak i w budynku B było dobrym rozwiązaniem.

Wystawcy zostali przeniesieni z głównego holu na salę gimnastyczną. W związku z tym, mieli dla siebie znacznie więcej miejsca i ludzie nie musieli robić zakupów w takim tłoku jak miało to miejsce podczas poprzednich edycji. Sztandarowa impreza MiOhi od pewnego czasu jest symbolem konwentu cosplayowego. Na tej edycji dało się to odczuć wyjątkowo mocno. Cosplay trwał dobre kilka godzin i nawet najtwardsi miłośnicy tej atrakcji musieli czasem opuszczać salę. Tak naprawdę odbyły się dwa konkursy – normalny oraz eurocosplay. Poziom strojów był niezwykle wysoki i wszyscy widzowie powinni czuć się usatysfakcjonowani. Jeśli ktoś na Magnificon przyjechał właśnie dla cosplayu – raczej się nie zawiódł (pomimo pewnych problemów technicznych).

Magnificon bardzo dobrze wstrzelił się z terminem i przy okazji podpiął się pod dwie całkiem fajne imprezy. Pierwszą z nich był koncert Nany Kitade, na który organizatorzy załatwili tańsze wejściówki dla uczestników konwentu. Niestety, nie udało nam się tam wybrać, ale z relacji obecnych osób wnioskuję, że było fajnie. Drugą imprezą towarzyszącą był finał akcji „Tsuru”, czyli składania żurawii z papieru, połączony ze zbiórką pieniędzy na dotkniętą trzęsieniem ziemi i tsunami Japonię. W ramach tej imprezy, w Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha odbyło się spotkanie z Andrzejem Wajdą i Krystyną Zachwatowicz. Na konwencie było ono poprzedzone prelekcją dotyczącą Feliksa „Manggha” Jasieńskiego. Mimo, że nie były to eventy w pełni zorganizowane przez organizatorów Magnificonu, zwracam na nie szczególną uwagę. Bardzo spodobało mi się, że konwent w końcu rozrósł się poza teren budynku i nawiązał sensowną współpracę z innymi. Złośliwi powiedzą, że po prostu impreza odbywała się w odpowiednim miejscu i czasie. Owszem, jest w tym dużo prawdy, ale na pomysł współpracy też trzeba było wpaść i chwała MiOhi, że udało im się to dokonać.

Zwróciłem jeszcze uwagę na porządek w budynku głównym. Jak na takie tłumy, to naprawdę było czysto. W toaletach papier i względny porządek to chyba trochę moje szczęście, gdyż na temat toalet czytałem trochę niepochlebnych opinii. Czy Magnificon IX był dobrym konwentem? Czy był konwentem przełomowym? Zdarzały się tradycyjne wpadki, minusy większe i mniejsze, ale podobno tylko ten kto nic nie robi, nie popełnia błędów. Ja bawiłem się dobrze, zaznaczam jednak, że moje oczekiwania były zapewne niższe niż dużej części uczestników i zapewne dlatego tak dobrze odebrałem tegoroczną edycję Magnificonu. Dostrzegam też pewne znamiona przełomu – w końcu udało się nawiązać współpracę z zewnętrznymi firmami, która zaowocowała eventami około konwentowymi. Krokiem naprzód była także sala konsolowa, która wysoko podniosła poprzeczkę następnym konwentom. Z niecierpliwością czekam na jubileuszową, dziesiątą edycję Magnificonu. Liczę, że z tej okazji organizatorzy przygotują coś naprawdę ekstra!

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Magnificon IX

Shoko [*.neoplus.adsl.tpnet.pl], 26.04.2011, 00:33:20, oceny: +0 -0

bardzo fajna relacja, miło się czyta ^^ szczerze mówiąc nie wiedziałam, że poza samym konwentem było tyle eventów "wokół" niego Oo a konsolówka na prawdę robiła duże wrażenie.
jestem ciekawa co wymyślą za rok! ;p